ประวัติ

เขตหนองเเขม เป็น 1 ใน 50 เขตการปกครองของกรุงเทพฯ อยู่ในกลุ่มเขตกรุงธนใต้ สภาพเศรษบกิจดั้งเดิมขึ้นอยู่กับเกษตรกรรม เเจ่ปัจจุบันสภาพพื้นที่เปลี่ยนแปลงไป เนื่องจากชุมชนได้ขยายตัวขึ้น บริเวณแขวงหนองแขมในอดีตมีสภาพเป็นที่ราบลุ่ม บางแห่งมีน้ำท่วมขังตลอดและมีต้นแขมขึ้นอยู่อย่างหนาแน่น ในปี พ.ศ. 2413 พระวินัยธร เจ้าอาวาสวัดเชิงเลน จ.นครปฐม ได้สร้างวัดขึ้นที่ริมหนองน้ำแห่งหนึ่งและตั้งชื่อวัดว่า “วัดหนองแขม” ต่อมาบริเวณหนองแขมซึ่งมีคลองภาษีเจริญตัดผ่าน มีความเจริญและมีผู้คนเพิ่มขึ้น ในปี พ.ศ. 2445 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าฯ ให้จัดตั้ง อำเภอหนองแขม เนื่องจากทรงเล็งเห็นว่า พื้นที่บริเวณดังกล่าวน่าจะเป็นศูนย์กลางการพัฒนาในย่านฝั่งตะวันตกของพระนครได้ จนกระทั่งปี พ.ศ. 2515 โดยยุบเลิกการปกครองท้องถิ่นแบบสุขาภิบาล รวมทั้งเปลี่ยนคำเรียกเขตการปกครองใหม่ อำเภอหนองแขมจึงได้รับการเปลี่ยนแปลงฐานะเป็น เขตหนองแขม และในปี พ.ศ. 2521

แขวงในเขตหนองแขม

แขวงในเขตหนองแขมมี 3 แขวง มีการเจริญเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว มีเศรษฐกิจ การศึกษา สื่อและสิ่งเเวดล้อมอย่างกว้างขว้างทันสมัย และเป็นศูยน์กลางการขนส่งทางสาธารณะ รวมถึงการกำลังเติบโตเป็นศูนย์กลางทางด้านศิลปะ เเฟชั่น การบันเทิง และมีแหล่งท่องเที่ยวมากมาย ไม่ว่าจะเป็น วัดดังเก่าแก่ที่มีชื่อเสียง ห้างสรรพสินค้า แหล่งความบันเทิง ศูนย์การค้า สวนสาธารณะ และสถานที่ให้ความรู้ต่างๆ สามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวและชาวต่างชาติให้เข้ามาเที่ยวเขตหนองแขมได้เป็นจำนวนมาก